Pomysł powołania Fundacji, powstał w Ministerstwie Sprawiedliwości po seminarium „W kierunku polityki ofiar w Europie” zorganizowanym w 1983 roku przez Helsiński Instutute for Crime Prerention and Control, – instytucja afiliowana przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. Założeniem ideowym pomysłu było wprowadzenie odpowiedzialności państwa za stan bezpieczeństwa obywateli, a w konsekwencji za szkody spowodowane wskutek przestępstw. Wcześniej było to niemożliwe. Przez lata trwały próby powołania państwowego funduszu kompensacji szkód wywołanych przestępstwami, ale wszystkie zakończyły się fiaskiem z powodu braku dofinansowania z budżetu państwa.
Dlatego też powstała społeczna inicjatywy gromadzenia pozabudżetowych środków na pomoc ofiarom przestępstw. I tak w 1985 roku zaczęła działać nasza Fundacja. Pierwszym fundatorem było państwowe Wydawnictwo Prawnicze, a obecnie rolę tę przejęło wydawnictwo Wolters Kluwer, które w efekcie szeregu zmian własnościowych na tym rynku stało się sukcesorem tamtej oficyny. Obecnie istnieje już państwowy system pomocy ofiarom przestępstw, ale mimo to jest wiele sytuacji, w których tylko Fundacja może wesprzeć poszkodowanego.
Zarząd Fundacji, na którego czele stoi Monika Kulesza-Czupryn, działa społecznie, co do minimum ogranicza wydatki administracyjne. Praktycznie wszystkie gromadzone środki Fundacji przeznaczane są na finansową pomoc ofiarom przestępstw.
A pieniądze pozyskiwane są między innymi z orzekanych przez sądy nawiązek i świadczeń pieniężnych (art.39 punkt 6 i 7 kk). Pieniądze przechodzą na rzecz Fundacji również w przypadkach skazania za przestępstwa określone w art.173,174,177,178a kk (art.49a kk) i 355 kk (art.47a kk).
Ponadto konto Fundacji zasilane jest również w przypadku gdy: zostanie zasądzenie odstąpienia od wymierzenia kary (art. 49 kk), warunkowe umorzenie postępowania (art.67 § 3 kk) i warunkowe zawieszenie wykonania kary (art.72 §2) Działalność Fundacji jest pod stałą kontrolą Zarządu.
Działalność Fundacji sprawdza również Ministerstwo Sprawiedliwości.
